Column: Bruggen slaan

Niet dat ikzelf super gelovig ben en iedere week in de kerk zit. Sterker nog, ik ben het afgelopen jaar helemaal niet in de kerk geweest. Ik ben katholiek opgevoed en vind dat een aantal dingen bij opvoeden horen en daar hoort voor mij de doop ook bij.

Ongemakkelijk en prettig

Afgelopen week is de pastoor bij ons thuis op gesprek geweest ter voorbereiding. Het klinkt allemaal heel zwaar, maar ik heb het juist als heel plezierig ervaren. Meneer pastoor was vroeger een man die verheven stond boven de maatschappij. Onze pastoor nu, mag ik gewoon tutoyeren! Dat voelt heel ongemakkelijk en tegelijk ook wel prettig. We praten in een klein uurtje over opvoeden en opgroeien. Onze kinderen voelen haarfijn aan dat wij een gesprek proberen te voeren en maken een geluid van jewelste. De pastoor kan er alleen maar om lachen en geniet er duidelijk van.

Ik geloof in het goede dat onze kinderen in zich dragen. Als de oudste twee weer eens ruzie hebben, omdat de ene met het speelgoed van de ander speelt, kan ik daarvan balen. Wetende dat ze over een paar minuten samen op de trampoline aan het springen zijn en de grootste lol hebben met elkaar.

Stal uit trekken

Zo kan ik ook enorm gefrustreerd raken als er door een groep mensen ingebroken wordt op een boerenbedrijf. Het bloed kookt letterlijk in mijn lijf en het liefste ga ik ze allemaal persoonlijk aan hun haren de stal uit trekken. Ik weet hoe het voelt als er ingebroken wordt in je huis. Het gevoel van onmacht en onveiligheid heeft enorme impact op je leven. Niet alleen op het moment dat het je overkomt, maar je neemt het mee in de rest van je leven.

Dat gun ik niemand. Als ik dan zie hoe andere collega boeren de getroffen boerenfamilie een hart onder de riem steken, dan kan ik daar zo onwijs en intens trots op zijn! Trots dat ik bij deze groep mensen mag horen, of ik ze nu persoonlijk ken of niet. Boeren zijn verbonden met elkaar, waar ook ter wereld ze zijn. Mensen mogen het best oneens zijn met elkaar, maar sta eerst open voor een gesprek, vraag naar het hoe en waarom. Zorg dat je elkaar eerst begrijpt, dan hoef je niet tot zulke acties over te gaan. Dan kun je juist bruggen slaan. #doesnormaal!

Geloof

Daarom ben ik blij dat de pastoor bij ons op voorgesprek is gekomen. Albert mag dan niet zoveel met het geloof hebben, hij vindt meneer pastoor wel een geschikte man. Dat maakt het al makkelijker om straks de drempel van de kerk over te gaan en open te staan voor dingen die ik in mijn leven, door mijn opvoeding, belangrijk vind. Zolang je in elkaar blijft geloven, blijft praten, kun je bruggen slaan. Dus ik geloof: in God, in mijn gezin, de boerenstand en in mijn medemensen. Ik wil bruggen slaan, net als vele andere mensen. Dus gelooft u met mij mee?