Column: Steken onder water

Niet alleen de boerenprotesten, maar ook bij ons op het bedrijf zelf. Dingen die heel veel impact op mij hebben gehad. Daar kom ik nu wel achter, nu bedrijfsmatig alles stukje bij beetje in rustiger vaarwater komt. Rustig is het nog niet; de afwikkelingen van bepaalde zaken kosten nog heel wat tijd en energie, maar de nieuw gevormde basis is een goeie, waar we ook echt weer op kunnen bouwen. Het is nu zaak de dingen uit het verleden goed af te handelen, er een streep onder te zetten en weer echt vooruit te kijken. Vooral ook de rust in m’n lijf terug zien te krijgen, want alle zorgen van de laatste jaren hebben toch meer invloed op mijn lichaam gehad dan ik zelf heb willen toegeven.

Politiek

Vanuit de trekkercabine kijk ik om me heen en neem de natuur in mij op. Een paar reeën lopen ineens op kleine afstand naast mij. Ik zou niet weten van welke kant ze zijn gekomen, maar ze zijn er. Ze kijken naar me, snuffelen wat in de grond en voor dat ik er erg in heb, zijn ze alweer uit zicht verdwenen. De meeuwen achter me blijven me maar achtervolgen. Ze vechten steeds weer opnieuw om het beste plekje net achter de spitmachine, in de hoop een lekker hapje te kunnen oppikken dat uit de grond omhoog komt. Dit tafereel aanschouwend moet ik aan de politiek denken. Wat voor plannen heeft politiek Den Haag nou écht met de Nederlandse agrarische sector? Een grote groep boeren wil wel veranderen als dat moet, maar loopt vast in de wet- en regelgeving. Ik wil zelf ook een aantal dingen, maar alleen al een boom planten in het land heeft zoveel consequenties, dat ik er bijna niet over durf na te denken.

Ik word opgeschrikt door een piep die me waarschuwt dat ik op het einde van het perceel ben. Lichtelijk in paniek wat de volgorde van handelen ook alweer was: gas terugnemen, machine optillen, de hele combinatie omdraaien, machine laten zakken, gas bijgeven, het recht-rij-knopje weer indrukken en nu vooral van het stuur afblijven. Ik ga weer… net als mijn gedachten.

Sneer

Ik hoop dat de coronatijd mensen het inzicht geeft dat de boeren belangrijk zijn voor Nederland en voor de wereld, net als andere sectoren die lang zijn ondergewaardeerd. Tegelijk baart het mij zorgen dat in bijna elk praatprogramma op tv steeds maar weer een sneer wordt uitgedeeld aan de veehouderij. Van die terloopse opmerkingen of vergelijkingen met het buitenland, terwijl daar heel andere regels gelden. Steken onder water waar ik serieus kippenvel van krijg en die me soms bang en verdrietig maken. Veel mensen hebben een mening die niet gebaseerd is op eigen ervaringen, maar wel op verhalen die de media brengt. Ik weet uit eigen ervaring dat dit niet altijd de realiteit is.

Na een aantal uren spit ik de middelste en tevens laatste baan. Links en rechts van mij is de klus al geklaard. Met deze laatste sluitbaan, ligt het perceel land er weer netjes bij en is het weer één geheel. Zo gaat het ook met de samenleving; bepaalde groeperingen willen de boer elimineren uit Nederland. Ik ben er echter van overtuigd dat we het toch echt samen zullen moeten doen. We willen allemaal blijven eten en voor de productie van voedsel heb je nou eenmaal boeren nodig. En dan graag Nederlandse boeren als het kan!