Column: Niet genoeg

Zo hadden we vorig jaar in die hele warme zomer een drachtige koe met een dikke poot, die maar niet over ging. In de hoop dat de dikke poot zou genezen en het kalf levend geboren zou worden, ging de koe extra vroeg droog. Maanden van pootbaden en de koe als geheel koelen maakten dat de koe overeind bleef; daar waren we best heel trots op. Toen het moment van afkalven daar was, bleek de koe een slag in het lijf te hebben, werd het kalf dood geboren en moest de koe alsnog naar de noodslacht.

Met een dikke keel

Je kunt je misschien voorstellen dat we daar fiks van baalden en niet alleen vanwege het werk dat we eraan gehad hadden. Voor dode kalveren en koeien die naar de noodslacht moeten ben je geen boer geworden, ook al weet je dat niet alle koeien 25 jaar oud worden. Ongeveer hetzelfde hadden we met een van onze katten afgelopen week. Het beste beestje was al een paar dagen niet zo fit en tijdens een bezoekje aan de dierenarts bleek dat ze longontsteking had. Door middel van een fors bedrag aan medicijnen kon thuis het herstel van de muizenvanger ingezet worden.

Dat herstel leek er in eerste instantie te zijn, maar ondanks de medicijnen, het bijvoeren met een spuitje en dekentjes om het beestje warm te houden, lag ze uiteindelijk toch dood in de bijkeuken. Als blijk van dank voor de vele muizen die ze voor ons gevangen had, hebben we haar met eerbied en een klein beetje een dikke keel begraven in een van onze geriefbosjes, die daarmee hun functie van dierenbegraafplaats nog niet verloren zijn.

En zo is het maar net

Volgende week is het alweer heel wat jaren geleden dat ik midden in de nacht werd geboren en in diezelfde nacht een van de beste koeien van mijn vader onverwacht doodging. Ja, daar baalde mijn vader vast van, maar zijn enige commentaar was: „Liever tien koeien dood in de stal dan dat het binnen mis was gegaan.” En zo is het, hoe lastig ook soms, maar net.