Bronnen dicht in Zuidelijk Flevoland

De alternatieven voor de waterbronnen zijn mager. Het waterleidingstelsel is niet op grote hoeveelheden berekend, het oppervlaktewater is vaak vervuild en een tocht is niet altijd aanwezig. „Het water is niet overal van even goede kwaliteit en daarnaast is het risico op bruinrot”, zegt bestuurslid Jaap Lodders van LTO Noord afdeling Zuidelijk Flevoland.

LTO Noord heeft provincie Flevoland een brandbrief gestuurd in de hoop dat zij met de belangenbehartigers om tafel wil. „We willen graag met de provincie in gesprek om onze zorgen te bespreken en om te kijken hoe we elkaar tegemoet kunnen komen”, zegt Lodders. „We hopen samen na te denken over oplossingen om toch een hoogwaardig product te kunnen blijven produceren. Maar we hebben nog geen reactie ontvangen.”

Vergunde bron

Jan Veenink uit Zeewolde heeft sinds 1989 een vergunde bron op zijn erf. De regels voor het hebben en gebruiken van de bron zijn een aantal keer veranderd, totdat de provincie in 2010 besloot dat de put dicht moest. De akkerbouwer spande in 2009 een rechtszaak aan. Met succes: de Raad van State gaf Veenink gelijk. „De Raad van State kwam tot de conclusie dat de provincie niet bevoegd was om het gezag te nemen”, zegt Veenink.

Op 22 december 2009 is de grondwaterwet ingetrokken en is de waterwet in werking getreden. „Het komt erop neer dat de provincie als gevolg van deze wijziging geen bevoegd gezag was om de vergunning in te trekken. Op dat moment is het overgegaan naar het waterschap.”

De brief van de rechtbank dateert uit 2011. Sindsdien is er geen contact met zowel het waterschap en de provincie geweest over het sluiten van de bron.

Schaarste

Veenink snapt de problematiek met het derde watervoerende pakket wel. Water is schaars en van levensbelang. „Daar moet je goed mee omgaan. Aan de andere kant: hoe groot is de kans dat het water wordt verontreinigd? Daar zou je ook maatregelen in kunnen nemen. Waarom kijken we niet samen met de overheid of er goede alternatieven zijn? Laten we kijken of de bronnen ook verantwoord gebruikt kunnen worden. Je zou met het waterschap afspraken moeten maken dat het oppervlaktewater altijd van een bepaalde kwaliteit is. Dat zou ook een oplossing kunnen zijn.”

De akkerbouwer is niet bang voor vervuiling van het drinkwater. „Bij ons is dat heel onwaarschijnlijk, omdat er druk op de bron zit. Het spuit eruit, je krijgt er niets in. Die argumenten zijn regelmatig al uitgewisseld om het niet dicht te gooien. Toch blijven ze volharden om te sluiten.”

Alternatieven

De alternatieven zijn er volgens Veenink niet. Het leidingwater komt uit hetzelfde watervoerende pakket, maar daarvoor is het leidingstelsel is niet toereikend. „Dat is aangelegd voor water uit de kraan. Het water uit de tocht is relatief zout. Dat is een risico met het besproeien van de gewassen. Dat zout is echt een probleem. Een andere buurman heeft vorig jaar mijn bron gebruikt, omdat het water in de tocht veel te zout was. Zijn water bracht schade aan de uien. Het is ook zo: hoe droger het wordt, hoe schever de verhoudingen in zouten en mineralen komen te liggen. Aan het eind van de zomer is dat helemaal een drama.”

Lees verder in Veldpost die vanaf vrijdag bij abonnee's op de mat valt. Nog geen abonnee? Vraag dan hier een abonnement of gratis proefnummer aan.