Column: Haast

De dag begint ermee dat, zonder dat je het in de gaten had, je melkrobots een paar uur stil hebben gestaan. En je ze pas weer aan de praat hebt nadat je een hele poos met een monteur aan de telefoon hebt gezeten. De koeien die allang gemolken hadden moeten zijn door de robot laten melken, kost je nog meer tijd dan je eigenlijk had.

Na deze valse start van de dag start je vol goede moed de trekker, in de hoop dat je met het voeren van de koeien wat tijd kunt inlopen. In je haast vergeet je de achterruit van de trekker dicht te doen en til je de hef iets te hoog op. Het gevolg: je kunt scherven rapen van het zojuist door jezelf ingetikte raam. Dat je moet helpen het losgebroken vee van de buren te vangen, neem je op de koop toe. Zo rommel je de dag door, met een vertegenwoordiger die net iets te lang blijft praten, maar van wie je de verhalen ook wel interessant of smeuïg vindt, een kalfkoe, en als het even extra tegenzit ook nog een gebarsten slang ergens van.

Maak haast als je tijd hebt, dan heb je tijd als je haast moet maken

Tegen de tijd dat je eraan toe bent om je goede goed aan te trekken, kom je erachter dat op de enige broek waarvan je dacht dat die schoon was toch een vieze vlek blijkt te zitten. En de hond of een andere huisgenoot heeft je schoenen verplaatst naar, ja waarheen eigenlijk?

Zwaar geïrriteerd verschijn je uiteindelijk een kwartier te laat op je bestemming, om opgelucht tot de conclusie te komen dat je niet de laatste bent. Blijkbaar zit er bij een collega ook weleens wat tegen.

Zo kan het ook gebeuren dat je gebeld wordt met de mededeling dat je een dag te laat bent met het aanleveren van de column waar je totaal niet aan gedacht had, dat je deadline over een paar uur al verstrijkt. Maar dat het je toch lukt om die te halen. Het kan ook een keer meezitten.

Toos van Soest,
melkveehoudster in Harmelen (UT)