Column: Boerin in de klas

De kinderen van anderen blijken het meeste van de tijd ook gewoon leuke mensen te zijn en klussen die je minder liggen, zijn er ook als je in het basisonderwijs werkt. In die zin verschillen het werk dat boeren en het werk dat leerkrachten doen niet zoveel van elkaar.
Belevingswereld
Ik had me voorgenomen mijn agrarische achtergrond echt mee te nemen naar het klaslokaal, zonder een Messias te willen zijn die het geloof van het gezonde Nederlandse voedsel predikt. Hoe harder je roept dat het allemaal geweldig is wat we doen op het platteland, hoe meer critici zich tegen je gaan afzetten, heb ik het idee. Kinderen van 10 jaar zijn sowieso van nature niet enorm geĆÆnteresseerd in iets dat heel ver buiten hun eigen belevingswereld ligt, is mijn ervaring. Dat is niet erg, want het gaf deze boerin-juf mooi de kans om de boerderij meer in hun belevingswereld te krijgen.
Levendige discussie
Filmpjes van het Klokhuis over de boerderij, de zuivelfabriek en hoe tofu wordt gemaakt, waren om te beginnen een goed begin voor een gesprek over (gezond) eten, een eigen filmpje van de geboorte van een kalf zorgde voor een levendige discussie over of je vlees mocht eten of niet. Van de hele groep bleek er slechts eentje te zijn die thuis vegetarisch eet omdat vlees eten zielig is voor dieren, alle andere kinderen waren vooralsnog niet bereid hun hamburger en biefstuk op te geven vanwege zieligheid.
Bewust
Om niet alleen boeren verantwoordelijk te maken voor biodiversiteit maar ook bebouwde-kombewoners trakteerde ik op mijn verjaardag naast iets lekkers ook zakjes bij-vriendelijk bloemenzaad aan de klas en timmerden we tijdens creatieve lessen tientallen vogelhuisjes. Voor natuurbingo en bijenhotels maken was de onderwijstijd helaas te kort. Terloops kon ik ook nog uitleggen dat legbatterijen hier al jaren verboden zijn. De kinderen van andere groepen hebben trouwens meegedaan met een boerderijeducatieprogramma, maar dat was al ingepland voor ik in beeld kwam als juf. Het is niet dat mijn leerlingen nu alles weten van de Nederlandse landbouw, ze bewust maken is wel gelukt, heb ik het idee. Over zes weken zijn er een schooljaar lang nieuwe kansen met een nieuwe groep kinderen.
Alle andere kinderen waren vooralsnog niet bereid hun hamburger en biefstuk op te geven vanwege zieligheid
Toos van Soest
Tekst: Toos van Soest
Beeld: Ingrid Zweers